• • 1. 1. تحلیل طیف­ FTIR:

     

شکل(۴-۱) نشان­دهنده طیف FTIR مربوط به سنتز ZnOPFSd (n = 2.0) به ترتیب در pH=2 و pH=3 است. تحلیل و بررسی هر دو طیف FTIR، نشان­دهنده مشخصات پیوندی^[۲۲۳] در محدوده ی ۳۴۰۰–۳۳۵۰ cm^−۱ و ۱۶۴۲cm^{−۱ [۲۲۴]} است که علت آن می ­تواند ارتعاش کششی^[۲۲۵] آنیون هیدروکسید، ارتعاش جذب آب و یا کمپلکس­های مواد منعقدکننده باشد.

شکل(۴-۱). طیف FTIR نمونه ZnOPFS(N=20) در مقادیر pH اولیه متفاوتpH 3.0) (pH 2.0 ,.
پیک­های^[۲۲۶] ناحیه­های۴۹۰cm^−۱ و۱۱۶۲cm^−۱ به ترتیب مربوط به مشخصه های^[۲۲۷] پیوند^[۲۲۸] Zn-O و پیوند Fe-O هستند. علاوه­ بر این، پیک های ارتعاش خمشی^[۲۲۹] مشخصی برای پیوندهای Fe-OH-Zn در ناحیه­ی ۹۲۰cm^−۱ و ۶۲۰cm^−۱ قرار گرفته است. ارتعاش کششی^[۲۳۰] پیوند Fe-O با پیک جذبی ناشی از ارتعاش خمشی پیوند Fe-OH-Zn، هم­پوشانی دارد. این هم­پوشانی نشان­دهنده واکنش یون روی و گونه­ های هیدرولیز شده ی آن با PFA به منظور تشکیل گونه­ های پلیمری روی-فریک است. پیک ناحیه­ی۱۱۲۰cm^−۱ مربوط به ارتعاش شبکه­ ای­کریستال^[۲۳۱] SO₄²⁻ و HSO₄⁻ در ZnOPFS است. همان طور که در شکل(۴-۱) نشان داده شده است، طیف FTIR در pH=3 نشان­دهنده پیوند پهن^[۲۳۲] OH و گروه ­های عاملی است. پیک­های شدیدتر برای (Fe–O) در ۱۱۳۱cm^−۱ و ۱۱۶۲cm^−۱ با افزایش pH، مشاهده می شود و بر تقویت قدرت پیوند Fe–O–H و افزایش تعداد پلیمرهای چندحلقه­ای^[۲۳۳] و آبکافتی دلالت دارد. با افزایش pH، شمار شدت پیک جذب در ۹۲۰–۱۱۶۲ cm^−۱ افزایش می­یابد. این امر نشان­دهنده افزایش تعداد پیوندهای Fe–OH–Zn و پلیمرهای چندحلقه­ای در نمونه­ ZnOPFS است. به عبارت دیگر، مقدار pH موجب افزایش میزان تجمع و پیوستگی ذرات شده و در نتیجه، تفاوت ساختار منعقدکننده­ها می ­تواند منجر به اختلاف شدت پیک جذب در اعداد موج ZnOPFSd در pH های متفاوت، شود.
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

• الگوهای XRD و تحلیل TEM:

شکل(۴-۲) نشان­دهنده طیفXRD مربوط به پودر ZnOPFSd است. همان گونه که شکل(۴-۲) نشان می­دهد، به کمک نرم­افزار PCPDFWIN واکنش­دهنده­های^[۲۳۴] بسیار کمی قابل تشخیص­اند. دلیل چنین حالتی می ­تواند وجود پیک­های ضعیف یا کم ZnSO₄ در ۲۴٫۵۲ = θ۲ و ۲۵٫۰۶ = θ۲ و نیز Na₂SiO₃·۹H₂O در ۲۳٫۱۴= θ۲ و ۳۰٫۴۵= θ۲ باشد. چنین پیشنهاد شده است که علت وجود این پیک­ها ممکن است، تشکیل ترکیبات جدیدی که جزء گروه ­های موجود نیستند و یا مواد جدیدی که هنوز فرمول استانداری ندارند، باشد.
اغلب پیک­های دارای شدت بالا در ناحیه­ی ۱۶٫۲۰ - ۱۹٫۲۲ - ۲۰٫۸۰ -۲۵٫۹۸ -۲۶٫۹۹ - ۳۴٫۰۳ = θ۲ روی می­ دهند و بیانگر آن است که ZnOPFS می­بایست ترکیب پلی کریستالی جدیدی از Fe، Zn و دیگر گونه­ های پلیمری باشد نه مخلوطی ساده از مواد اولیه.

شکل(۴-۲).طیف XRD از نمونه ZnOPFS (n=2.0 و pHاولیه =۲٫۰)
همان طور که در شکل(۴-۳) نشان داده شده است، بر اساس بررسی ریخت­شناسی ZnOPFS مشخص گردید که این ترکیب دارای ساختار شبکه­ ای متراکم^[۲۳۵] همراه با برخی مواد آبکافتی است که با مواد موجود در PFA متفاوتند، و با افزایش n در یک محدوده، میزان فشرده شدن ساختار شبکه­ ای افزایش می­یابد. جهت لخته سازی ذرات کلوییدی و تشکیل پل های تجمعی میان لخته ها، ساختارهای شبکه ای متراکم بسیار مطلوب تر از ساختارهای شاخه دار می باشند. با توجه به نتایج فوق­الذکر چنین می­توان گفت که ساختار ZnOPFS بشدت تحت تاثیر مقدار n، که موجب تشکیل آبکافت­های متفاوت و به همان نسبت تشکیل گونه­ های پلیمری می­ شود، قرار دارد. با این حال، اگر n>2.5 باشد، نمونه­های مایع ZnOPFS برای ته­نشین شدن به دوره­ کهنگی کوتاهی نیاز خواهند داشت. به طور کلی، نتایج حاصل از بررسی نمونه­های ZnOPFS به کمک روش­های FTIR، XRD و TEM نشان داد که pH و مقدار n تاثیر زیادی بر ساختار و مورفولوژی نمونه­ها دارند و از این رو، جهت تهیه­ ZnOPFS و بررسی عملکرد انعقادی آن می­بایست به این عوامل توجه داشت.
شکل(۴-۳).عکس TEM در ابعاد میکرو از ZnOPFS