بهبود وضعیت آموزشی دست اندرکاران کسب و کار گردشگری در ماسوله و به اشتراک گذاشتن دانش بنگاههای گردشگری .
۷
توانمندسازی و مشارکت و همکاری آژانسهای مسافرتی داخلی با آژانسهای خارجی با توجّه به وجود پتانسیل بالا در توسعه بازار
۸
برقرار کردن رابطه و همکاری و هماهنگیهای مورد نیاز واحد های گردشگری ماسوله با دیگر مناطق گردشگری کشور به منظور تبادل گردشگر با توجّه به وجود پتانسیل بالای توسعه بازار
۹
تدارک دیدن خدمات مورد نیاز جهت استفاده گردشگران به وسیله استفاده بهینه از سرمایه اجتماعی و فناوریهای اطلاعاتی
۱۰
سامان دادن واحد های کسب و کار فعلی به صورت ائتلافی از مجموعه کسب و کارهای فعال در زمینه گردشگری
جدول ۳-۳: استراتژی های توانمندسازی گردشگری
۳-۱۰- معرفی روش‌های تصمیم‌گیری چند معیاره
یکی از مباحث اخیر که در مدیریت به آن اهمیت می‌دهند مدل‌های تصمیم‌گیری چند معیاره[۷۴] است. در این گونه تصمیم‌گیری‌ها چندین شاخص یا هدف که گاه با هم متضاد هستند در نظر گرفته می‌شوند. در زمینه مسایل سازمانی، در انتخاب استراتژی یک سازمان معیارهایی از قبیل درآمد سازمان در طی یک دوره، قیمت سهام سازمان، سهم بازاری، تصویر سازمان در جامعه و … اگر در تصمیم‌گیری با معیارهای چندگانه منظور از معیار شاخص باشد آنرا به نام تصمیم‌گیری با شاخص های چندگانه[۷۵] می‌شناسند و اگر منظور از معیارهای چندگانه هدف باشد آن را به نام تصمیم‌گیری با اهداف چندگانه[۷۶] گویند.
۳-۱۰-۱- معرفی تکنیک دی متل[۷۷]
تکنیک دی متل توسط فونتالا و گاباس[۷۸] به سال ۱۹۷۱ ارائه شد. تکنیک دی متل که از انواع روش‌های تصمیم‌گیری بر اساس مقایسه‌های زوجی است، با بهره‌مندی از قضاوت خبرگان در استخراج عوامل یک سیستم و ساختاردهی نظام‌مند به آنها با بکارگیری اصول نظریه گراف‌ها، ساختاری سلسله‌مراتبی از عوامل موجود در سیستم همراه با روابط تأثیر و تأثر متقابل ارائه می‌دهد، بگونه‌ای که شدّت اثر روابط مذکور را به صورت امتیاز عددی معین می‌کند. روش دی متل جهت شناسایی و بررسی رابطه متقابل بین معیارها و ساختن نگاشت روابط شبکه به کار گرفته می‌شود. از آنجا که گراف‌های جهت دار روابط عناصر یک سیستم را بهتر می‌توانند نشان دهند، لذا تکنیک دی متل مبتنی بر نمودارهایی است که می‌تواند عوامل درگیر را به دو گروه علت و معلول تقسیم نماید و رابطه میان آن ها را به صورت یک مدل ساختاری قابل درک درآورد.
تکنیک دی متل عموماً برای بررسی مسائل بسیار پیچیده جهانی به‌وجود آمد. دی متل نیز برای ساختاردهی به یک دنباله از اطلاعات مفروض کاربرد دارد. به‌طوریکه شدّت ارتباطات را به‌صورت امتیازدهی مورد بررسی قرار داده، بازخورها توأم با اهمیّت آنها را تجسس نموده و روابط انتقال ناپذیر را می‌پذیرد(اصغرپور،۱۳۸۲) .
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))
۱- در نظرگرفتن ارتباطات متقابل؛ مزیت این روش نسبت به تکنیک تحلیل شبکه‌ای، روشنی و شفافیت آن در انعکاس ارتباطات متقابل میان مجموعه‌ی وسیعی از اجزاء می‌باشد. به طوری که متخصصان قادرند با تسلط بیشتری به بیان نظرات خود در رابطه با اثرات (جهت و شدت اثرات) میان عوامل بپردازند. لازم به ذکر است که ماتریس حاصله از تکنیک دی متل (ماتریس ارتباطات داخلی)، در واقع تشکیل دهنده‌ی بخشی از سوپرماتریس است به عبارتی، تکنیک دی متل به طور مستقل عمل نمی‌کند بلکه به عنوان زیر سیستمی از سیستم بزرگتری چون ANP است.
۲- ساختاردهی به عوامل پیچیده در قالب گروه‌های علت و معلولی. این مورد یکی از مهمترین کارکردها و یکی از مهمترین دلایل کاربرد فراوان آن در فرآیندهای حل مسئله است. بدین صورت که با تقسیم بندی مجموعه‌ی وسیعی از عوامل پیچیده در قالب گروه های علت معلولی، تصمیم گیرنده را در شرایط مناسب‌تری از درک روابط قرار می دهد. این موضوع سبب شناخت بیشتری از جایگاه عوامل و نقشی که در جریان تاثیرگذاری متقابل دارند، می‌شود.
در سالهای اخیر روش دی متل بدلیل نمایش ساختار روابط پیچیده عناصر در ژاپن بسیار مورد استفاده قرار گرفته است. در تحقیقات چیو[۷۹]و همکارانش(۲۰۰۶) ، هوری و شی میزو[۸۰](۱۹۹۹)، لیو و همکارانش[۸۱](۲۰۰۷) و لین و وو[۸۲](۲۰۰۸) درباره کاربرد‌های موفق و متفاوت دی متل در حوزه‌های یافتن استراتژی‌های بازاریابی، سیستم‌های کنترل، مسائل امنیتی خطوط هوایی، گسترش صلاحیت مدیران جهانی و تصمیم‌گیری گروهی بحث شده است. تسایی چو نیز در سال ۲۰۰۹ در تحقیق خود کاربرد دی متل را در انتخاب سیستم‌های مدیریتی در صنایع کوچک[۸۳] شرح داد.
اجرای تکنیک دی متل شامل مراحل زیر است:
تعیین معیارهای موجود در عامل مورد بررسی
تعیین روابط حاکم بین معیارها بر اساس مقایسات زوجی آنها
تعیین روابط نهایی بین معیارها با توجّه به توافق جمعی خبرگان و رسم دیاگراف روابط
تعیین شدت روابط نهایی میان معیارهای مرتبط
تشکیل ماتریس شدت روابط (ماتریس )
تشکیل ماتریس شدت نسبی حاکم بر روابط مستقیم ( بیشترین مجموع ردیفی ماتریس )
تشکیل ماتریس شدت نسبی موجود از روابط مستقیم و غیرمستقیم ( ماتریس )
مشخص نمودن سلسله مراتب یا ساختار ممکن معیارها ( اصغرپور،۱۳۸۲).
شرح تفصیلی این روش قدری طولانی است، اما شرح چگونگی مشخص نمودن سلسله مراتب، لازم بنظر می‌رسد. در ماتریس ، جمع سطری دارایه ها ( ) و جمع ستونی درایه ها ( ) و مجموع ( ) و تفاضل ( ) به ازای معیار اُم محاسبه می‌گردد. مجموع ( ) برای هر یک از معیارهای تشکیل دهنده سیستم، اهمیت (وزن) آن معیار در سیستم را نشان می‌دهد. مقدار ( ) برای هر معیار نشانگر میزان تأثیر گذاری آن معیار بر سایر معیارهای سیستم و ( ) مقدار متناظر با آن بیان کننده شدت تأثیر پذیری معیار مذکور از سایر معیارهای سیستم است. بنابراین ( ) مشخص کننده مجموع تأثیر گذاری و تأثیر پذیری معیار مورد نظر در سیستم می‌باشد. بعبارتی معیاری که بیشترین مقدار ( ) را داراست، بیشترین تعامل را با سایر معیارهای سیستم دارد. مقدار نهایی اثرگذاری هر معیار بر مجموعه معیارهای دیگر سیستم نیز از تفاضل ( ) حاصل می‌شود. اگر مقدار ( ) مثبت باشد، آن معیار متعلق به گروه علت است و چنانچه مقدار ( ) منفی باشد آن معیار متعلق به گروه معلول است(لین، ۲۰۰۸ ) .
۳-۱۰-۲ - معرفی مدل تاپسیس [۸۴]
واژه تاپسیس به معنی روش‌های ترجیح براساس مشابهت به راه حل ایده‌آل است. این مدل توسط هوانگ و یون در سال ۱۹۸۱ پیشنهاد شد. در این روش m گزینه بوسیله n شاخص ارزیابی می‌شود. منطق اصولی این مدل راه‌حل ایده‌آل (مثبت) و راه‌حل ایده‌آل منفی را تعریف می‌کند. راه حل ایده آل (مثبت) راه حلی است که معیار سود را افزایش و معیار هزینه را کاهش می‌دهد. گزینه بهینه، گزینه‌ای است که کمترین فاصله از راه حل ایده‌آل و در عین حال دورترین فاصله از راه حل ایده‌آل منفی دارد. به عبارتی در رتبه‌بندی گزینه‌ها به روش تاپسیس گزینه‌هایی که بیشترین تشابه را با راه‌حل ایده آل داشته باشند، رتبه بالاتری کسب می‌کنند. در اینجا A+ و A- به ترتیب، راه حل ایده‌آل مثبت و راه حل ایده‌آل منفی است. فرض بر این است که مطلوبیت هر شاخص به طور یکنواخت افزایشی یا کاهشی است. حل مساله با این روش مستلزم طی شش گام زیر است :
۱-کمّی کردن و بی‌مقیاس سازی ماتریس تصمیم (N): برای بی‌مقیاس سازی، از بی‌مقیاس سازی نورم استفاده می‌شود.
۲- به‌دست آوردن ماتریس بی‌مقیاس موزون (V): ماتریس بی‌مقیاس شده (N) را در ماتریس قطری وزن‌ها ( ) ضرب می‌کنیم، یعنی:
۳- تعیین راه‌حل ایده‌آل مثبت و ایده‌آل منفی: راه‌حل ایده‌آل مثبت و ایده‌آل منفی به صورت زیر تعریف می‌شوند:
(بردار بهترین مقادیر هر شاخص ماتریسV) = راه‌حل ایده‌آل مثبت( )
(بردار بدترین مقادیر هر شاخص ماتریسV) = راه‌حل ایده‌آل منفی( )
بهترین مقادیر برای شاخص‌های مثبت، بزرگترین مقادیر و برای شاخص‌های منفی، کوچکترین مقادیر است و بدترین برای شاخص‌های مثبت، کوچکترین مقادیر و برای شاخص‌های منفی بزرگترین مقادیر است.
